Kömürden Karanlık Mı? Aydınlık Mı? Yüzler PDF oku indir

Güçsüzlükle başa çıkamıyordum. Umudum eriyip gitmişti. Karanlıktaydım. Beklemek beni alt etmişti. Sürekli ailemi hayal ederek yaşıyordum. Hayaller bile artık misafirliğe gelmiyordu. Tam anlamıyla tükenmişlik, karamsarlık ve çaresizlik duygusuyla boğuluyordum. Kapı zilinin sesi fakat kulağıma ilişmişti. On saniye kadar yerimden kalkamadım. Doğruldum. Dizlerimde kalan son gücü tercih ederek kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda ufak bir kız bana şöyle seslendi:
“Baba!”
Gözlerim ve düşüncelerimde var olan karanlığın tiyatro gösterisi, ikinci perdede gösteri yerini özlem ile beklediğim aydınlığa bıraktı. Sesin nasıl çıktığından çok kimden geldiği mühimydi. Sonsuz karanlıkta kızımın sesi bana bir ışık yaktı.