Siyaset Kitapları
Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) PDF Oku
Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) PDF oku, PDF kitap depomuzda, İlhami Yurdakul tarafından kaleme alınan Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) isimli kitabı siz değerli okurlarımız için hazırladık. 9789750505775 dilinde ve Kitap Kağıdı ebatında basılan ayrıca TÜRKÇE sayfadan oluşan Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) kitabı 381 olarak yayınlanmıştır. Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) kitabını 25.03.2024 numarası ile orijinalliğini sorgulayabilirsiniz. Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) PDF Oku.
Osmanlı İlmiye Merkez Teşkilatı’nda Reform (1826-1876) PDF Oku
“Osmanlı İmparatorluğu’nun III. Selim ile başlayıp II. Mahmud ile devam eden reform devrinde, şeyhülislâmın yetki ve sorumluluk alanı genişledi. İlmiye teşkilâtı, ilk kez tüm birimleriyle hiyerarşik olarak şeyhülislâmın başında bulunduğu bir teşkilât yapısına kavuştu. Böylelikle şeyhülislâm, tek başına bir nezaret olan vakıfların idaresi hariç, tüm şer’î işlerin ve kurumların nazırı oldu.
Esas itibariyle 19. yüzyılda şeyhülislâm, yalnızca ihtiyaç duyulan konularda gerekli fetvaları vermek zorunda olan bir onay mercii değil, fetva verme vazifesine ve yargıda temyiz yetkisine de nezaret eden geniş bir teşkilâtın nazırıydı. Bu nedenle şeyhülislâm, idarî ve siyasî kimliği olan ve Osmanlı merkez bürokrasisinin vazgeçilemez ve ihmal edilemez temel unsurlarından biriydi.
Bu çalışma, Yeniçeri Ocağı’nın ilgasından sonra ilmiye sınıfına da ders vermek maksadıyla vakıf gelirlerine el konulduğu ve ilmiye teşkilâtının kendi haline terk edildiği şeklindeki tarihî kabullerin aksine, Osmanlı reformunun bir bütün olarak ele alındığını ve ilmiye teşkilâtının da yenileştiğini göstermektedir.
Esas itibariyle 19. yüzyılda şeyhülislâm, yalnızca ihtiyaç duyulan konularda gerekli fetvaları vermek zorunda olan bir onay mercii değil, fetva verme vazifesine ve yargıda temyiz yetkisine de nezaret eden geniş bir teşkilâtın nazırıydı. Bu nedenle şeyhülislâm, idarî ve siyasî kimliği olan ve Osmanlı merkez bürokrasisinin vazgeçilemez ve ihmal edilemez temel unsurlarından biriydi.
Bu çalışma, Yeniçeri Ocağı’nın ilgasından sonra ilmiye sınıfına da ders vermek maksadıyla vakıf gelirlerine el konulduğu ve ilmiye teşkilâtının kendi haline terk edildiği şeklindeki tarihî kabullerin aksine, Osmanlı reformunun bir bütün olarak ele alındığını ve ilmiye teşkilâtının da yenileştiğini göstermektedir.
