Roman Kitapları
Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası PDF Oku
Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası PDF oku, PDF kitap depomuzda, Şener Özmen tarafından kaleme alınan Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası isimli kitabı siz değerli okurlarımız için hazırladık. 9786051419558 dilinde ve Kitap Kağıdı ebatında basılan ayrıca TÜRKÇE sayfadan oluşan Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası kitabı 180 olarak yayınlanmıştır. Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası kitabını 05.01.2016 numarası ile orijinalliğini sorgulayabilirsiniz. Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası PDF Oku.
Kifayetsiz Hikayeler Müsabakası PDF Oku
“Okura soru sormuyorum, sorular hep kendime” diyen Şener Özmen’in çok ilgi gören romanı Spinoza’nın Günlüğü’nden sonra Kifayetsiz Hikâyeler Müsabakası da Türkçede.
Çok sıfatlı Sertac Karan’ın (Sertaç değil) çok coğrafyalı ve parçalı evreni: Amed, Zerdav, Almanya, denize inen kıyılar, adı sanı söylenmeyen şehirler ve sokaklar, sokaklarında geri geri yürüyen bireylerin olduğu memleketler… Merasim’le Sertac’ın çekişmeleri bunun yanı sıra sanatın ve edebiyatın da binyıllık meselelerine mi değiyor? Değişen, dönüşen dil olanakları bitmemiş dipnotlarla mı tamamlanıyor? Özmen’in dediği gibi, kendine sorular soran, bundan bıkmayan bir anlatıcı silsilesinin romanı bu. Ve bu anlatıcı silsilesinin dili, hiç de sakin değil. Öfkeli, sert, sorgulayıcı ve evet, epey de sarsıcı. Abdullah Koçal’ın Türkçesiyle yeni bir Şener Özmen romanı.
Heyecanlıydı Sertac Karan yahut Topatmış Sertac. Deri kaplama siyah koltuğuna geçip seyrek gelen bir ilhamla kalemi eline alıp kâğıdın ortasına bir tek kelime yazdıktan sonra anladı hikâyeyi asla bitiremeyeceğini. Anlamıştı yaşamının, pek de bir anlamı olmayan yaşamının hiç ama hiç yaşamadığı kifayetsiz hikâyelerden yaşandığini, kendisinin de o kifayetsiz hikâyelerden biri olduğunu. Kendi kendine konuşuyordu: “Yok! Yok, nedenlerle uğraşmayacağım. Hayatımı mahveden şeylerle bunaltmayacağım kendimi. Kimseyi suçlamayacağım da. Ezildiğim için veya şu an bana bunları söyleten musibetler yüzünden değil, yok, değil; insanlarla birlikte benden önce var olan şartları da suçlamayacağım. Benim gerçeğim bu. Savaş uçaklarının gürültüsü beynimi sulandırmış, çocukluk ve gençliğimden kalma bazı görüntüler parçalanmış zihnimi karıştırmış olmalı. Belki gerçekten de delinin biriyimdir. (…) Ne olduğumu biliyor musun Merasim? Ben yarım kalmış bir neticeyim, yalnızca sömürge laboratuvarlarında meydana getirilen bir sonuç…”
Çok sıfatlı Sertac Karan’ın (Sertaç değil) çok coğrafyalı ve parçalı evreni: Amed, Zerdav, Almanya, denize inen kıyılar, adı sanı söylenmeyen şehirler ve sokaklar, sokaklarında geri geri yürüyen bireylerin olduğu memleketler… Merasim’le Sertac’ın çekişmeleri bunun yanı sıra sanatın ve edebiyatın da binyıllık meselelerine mi değiyor? Değişen, dönüşen dil olanakları bitmemiş dipnotlarla mı tamamlanıyor? Özmen’in dediği gibi, kendine sorular soran, bundan bıkmayan bir anlatıcı silsilesinin romanı bu. Ve bu anlatıcı silsilesinin dili, hiç de sakin değil. Öfkeli, sert, sorgulayıcı ve evet, epey de sarsıcı. Abdullah Koçal’ın Türkçesiyle yeni bir Şener Özmen romanı.
Heyecanlıydı Sertac Karan yahut Topatmış Sertac. Deri kaplama siyah koltuğuna geçip seyrek gelen bir ilhamla kalemi eline alıp kâğıdın ortasına bir tek kelime yazdıktan sonra anladı hikâyeyi asla bitiremeyeceğini. Anlamıştı yaşamının, pek de bir anlamı olmayan yaşamının hiç ama hiç yaşamadığı kifayetsiz hikâyelerden yaşandığini, kendisinin de o kifayetsiz hikâyelerden biri olduğunu. Kendi kendine konuşuyordu: “Yok! Yok, nedenlerle uğraşmayacağım. Hayatımı mahveden şeylerle bunaltmayacağım kendimi. Kimseyi suçlamayacağım da. Ezildiğim için veya şu an bana bunları söyleten musibetler yüzünden değil, yok, değil; insanlarla birlikte benden önce var olan şartları da suçlamayacağım. Benim gerçeğim bu. Savaş uçaklarının gürültüsü beynimi sulandırmış, çocukluk ve gençliğimden kalma bazı görüntüler parçalanmış zihnimi karıştırmış olmalı. Belki gerçekten de delinin biriyimdir. (…) Ne olduğumu biliyor musun Merasim? Ben yarım kalmış bir neticeyim, yalnızca sömürge laboratuvarlarında meydana getirilen bir sonuç…”
