Roman Kitapları
Pompeii Kentin Ölümü PDF Oku
Pompeii Kentin Ölümü PDF oku, PDF kitap depomuzda, Hüseyin Ünal tarafından kaleme alınan Pompeii Kentin Ölümü isimli kitabı siz değerli okurlarımız için hazırladık. 9786055448516 dilinde ve Kitap Kağıdı ebatında basılan ayrıca TÜRKÇE sayfadan oluşan Pompeii Kentin Ölümü kitabı 160 olarak yayınlanmıştır. Pompeii Kentin Ölümü kitabını 04.05.2015 numarası ile orijinalliğini sorgulayabilirsiniz. Pompeii Kentin Ölümü PDF Oku.
Pompeii Kentin Ölümü PDF Oku
Yüz elli senedir suskun duran Vezüv, artık ağzını açmıştı. İçindeki ateş denizini bir ırmak halinde kente akıtmaya başladı. Ateşli su, veya sulu ateş dağdan aşağıya doğru, git gide git gide artan bir hızla akıyordu. Geçtiği yerleri, yakaladığı canlıları anında yakıyor, yetmedi boğuyordu .Soyluların, zenginlerin oturduğu Vezüv’ün etekleri bir anda ateş selinin altında kaldı. Görkemli casalar, saraylar, güzelim bahçeler, olağanüstü bağlar birkaç dakika gibi kısa bir zaman diliminde yok olup gitti. Vezüv lâv denizini salmaya devam ediyordu. Beş on dakika gibi kısa bir sürede, Pompeii’nin etrafını çeviren duvarların iç tarafında ateşten nehir yükselmeye başlamıştı. Kent dakika dakika ateş denizinin içinde eriyip tükeniyordu. Gün ışımış, fakat güneş Pompeii’nin semasına girememişti. Kent koyu bir karanlığın içine hapsolmuştu. Ayakta kalabilmeyi başaranlar şuursuz bir biçimde koşuyor, tutunacak bir can simidi arıyorlardı. O kadar ki, kaçıyorum derken Vezüv’e doğru koşanlar bile oluyordu. Çünkü kimse nerede bulunduğunu ve ne tarafa gittiğini bilemiyordu. Kurtuluşu limandaki gemilerde görenler, birbirlerini ezme pahasına sahile doluştular. Yelkenliler, kürekli kalyonlar, kayıklar ve bir sal insanlar tarafından adeta tıka basa dolduruldu. Bu nedenle fazla ağırlıktan gemilerden biri yan yattı, su almaya başladı. Denizde ayrı bir can pazarı vardı. Suya düşenlerden yüzme bilenler kıyıya çıkmaya uğraşıyor, gemilere binemediği için kıyıda kalanlar açık denize yüzmek için kendilerini suya atıyordu. Her yerde, insan veya hayvan olsun bir kargaşanın içinde hayatta kalma mücadelesi veriliyordu. İtişmeler, kakışmalar; birbirlerine kılıç, hançer çekenler, artık en kıymetli varlıklarını kurtarabilmenin derdine düşmüşlerdi. Kimse kimseyi görmüyor, duymuyordu. Can pazarında şimdi ne anne ne baba, ne eş, ne evlat, ne mal, ne para vardı… Ne de asalet, zenginlik, aristokratlık para ediyordu. Herkes kendi canının derdine düşmüştü. Bazıları için son umut olarak görülen deniz aniden kabardı ve dev dalgalarla kentin üstüne çullandı. Gemilere sığınabilen Pompeiili ateş zedeler, gemilerin halatlarını bile çözemediler. Dev dalgalar gemileri basit bir çöp parçası gibi sallıyor, halatlarını kopardıklarını bir kaç darbeden sonra alabora ediyordu. İnsanlar kıyıdan uzaklaşmak isterken, deniz onları karaya doğru itiyordu. Can pazarında durum fevkalade nazikti. Vezüv içindekileri boşalttı ve sustu. Yer sarsıntıları duruldu. Üçüncü gün güneş yeniden görüldü. Ama kentin sakinleri o güneşi göremedi. Pompeii tonlarca kül yığınının altında yitik bir kentti artık.
