Arzu Okulu PDF Oku

Kimisi gassal, kimisi gassalın önünde mevta olmaya gönüllü yolcular, Arzu Okulu’nun hazza açılan kapılarından birer ikişer geçebilirdi artık.

Onlar da “hayır” demediler.

Ya Öğrenciler…? 

Onlar, başları dara düştüğünde en umulmaz dertlere bile çare bulurlardı. Uykusuz kalırlar, sınırları zorlayan hayallere, ucu bucağı kestirilemeyen düşlere yelken açarlar ama er geç bulurlardı, hem de neler neler…

Zekâ; onların çalıştıkça keskinleşen, kıldan ince kılıçtan keskin sermayesiydi. Hele hele kolektif bir işleyişin parçasına dönüştükçe, öngörülemez yaratıcılıkların ve çözümlerin sınır tanımaz kaynağıydı. Yerine göre de birilerinin korkulu rüyası olup çıkıveren poblemlerin, fikirlerin, eylemlerin…

Lakin yönetenlerin de bunlara karşı kendilerine göre metotları ve araçları vardı.

Bazı zaman ellerinde kırbaçlar olurdu,
arada bir de kutsal kitaplar…

Bazı zaman okşarlardı, arada bir döver, söver, hakaretler, küfürler savururlardı. Bazı zaman böler, parçalar, uygun gördükleri gibi yeniden birleştirirlerdi. Diledikleri kıvama gelebilsinler, diledikleri şekili verebilsinler, diledikleri kalıba sokabilsinler diye…

En özel, en gizli, en mahrem yerlerine dokunulduğunda bile seslerini çıkaramasınlar, hatta bunun meşru ve zorunlu olduğunu düşünebilsinler diye…

“Eğitim, niye yapılırdı ki zaten?”
Hele de Arzu Okulu’nda…