İnsan ve İletişim PDF Oku

Böylelikle içimizdeki masumane ama usulca yaşamaya çalışan, gürültünün patırtının arasında uykuveyalan o tatlı bebeği artık uyandırma zamanı gelmiştir. İçimizdeki çocuğu uyandırınca, o zavallı yavrucağın olumsuz duygu ve davranışlarımızdan nasıl da acı çektiğini fark ederiz. Biraz empati yaparak acı içinde kıvranan bir çocuk olmanın ne demek olduğunu yaşar ve hissederiz. İşte o zaman belki aklımızı başımıza devşirebiliriz. Ben neler yapıyor, neler dile getiriyorum?!.

Zaman zaman içimizdeki çocuğun bize tepki göstermesine izin verelim. Bu çocuk, bize yaşama sevinci verir, bizi hayata bağlar; o nedenle onu koruyup kollayalım. Yüreğimizde kibir, kin, nefret, kızgınlık, ön yargı öfke ve hasetlik gibi duygular taşıyarak bu çocuğa –aslında kendimize- ne kadar zarar verdiğimizin farkında mıyız? Bunların yerine yüreğimizi alabildiği kadar sevgi, saygı güven, hoşgörü, kanaat, yardımseverlik.. duygularıyla doldursak ve hayata güzel baksak ne kaybederiz?