Kayıp Hayatlar PDF Oku

Masal kitaplarından fırlamıştı adeta, bütün efsanelerin kahramanı oydu. Başları bulutlara dokunmak ister gibi göğe uzanmış, yemyeşil dal dal kollarını dua edercesine açmış, doğanın eskimeyen dostu yüce ağaçların gizlediği ufak akarsular mırıl mırıl türküler fısıldarken, Ayşan onlara eşlik ediyordu. Kuytu köşelerde, baş döndürücü yüksekliklerden düşen olağanüstü şelaleler, kavuşamayan aşıklara ağıt yakarmış gibi gürül gürül ağlarken, Ayşan da onlarla ağlıyordu…

Taa ayak uçlarından, son darbeyi vuracakmışçasına dalga dalga git gide artan bir his onu boğacak gibiydi. Bütün vücudu tir tir titriyor, yaşlarla buğulu gözleri inatla sözcükleri seçmeye çalışıyordu. Az önce kâğıt üzerinde köşe kapmaca oynayan sözcükler artık yerinden kıpırdamıyordu. Yağız okudukça; bu güne kadar bu yaşa kadar hiç yaşamadığı, hiç hissetmediği duygularla sarsılıyordu benliği. Kendini tanıyamaz olmuştu ki son darbe son okuduğu cümle ile geldi! ‘Sen benim kaybbulunacağım yol oldun!’ diye yazmıştı Ayşan…

Vur gönlümün tellerine; vur ki coşsun duygular nağmelerle!
Vur gönlümün tellerine; vur ki sarılsın anılara ağlasın yana yana!