Bir zamanlar 7 tane yavrusu ile yaşayan bir keçi varmış. Bu keçi yavrularını çok severmiş.
Bir gün keçi, yavruları için yemek bulmaya çıkacakmış. Yavrularına, “çocuklar yiyecek getirmek için ormana gideceğim. İtiraz etmeyin ve beni iyi dinleyin. Kapıyı benden başka kimseye açmayın. Kurt sizi yemek istiyor.” demiş ve çocuklarını öperek dışarıya çıkmış.
Kurt daima anne keçinin ayrılmasını bekliyormuş. Keçi etine bayılırmış. Keçinin kulübesine gitmiş ve kapıyı çalmış, “Herkese Merhabalar yavrularım! Anneniz geldi. Kapıyı açın, size yiyecek getirdim” demiş.
Yavru keçiler çok akıllıymış ve kurdun sesini tanımışlar. “Seni kötü kurt! Bizi kandıramazsın. Git buradan!” demişler.
Kurt keçinin sesini taklit etmeyi denemiş ve biraz pratik yaptıktan sonra tekrar kulübeye gelmiş. Bu kez yüksek sesle, “Herkese Merhabalar yavru! Anneniz geldi! Hadi açın kapıyı, hızlı” demiş.
Yavru keçiler kapının deliğinden dikkatlice bakmışlar. Kurdun ayağını gören yavrular, “Hayır açmayacağız! Seni tanıyoruz. Ayağın annemizin ayağından farklı. Onun ayağı beyaz renkli” demiş.
Yavru keçilerin dediğini duyan kurt, hemen ayakkabıcıya gidip ayağını un ile kaplamasını istemiş. Ayakkabıcı kurdun bu isteği karşısında şaşırmış. Lakin kurttan korktuğu için kurdun dediğini yapmış. Böylelikle kurdun ayakları beyaz olmuş. Kulübeye geri dönmüş ve kapıyı çalmış, “Herkese Merhabalar yavrularım, ben geldim, hadi hemen kapıyı açın!” demiş.
Yavru keçiler kapının deliğinden bakmışlar ve beyaz ayakları görmüşler. Kapıyı açmışlar. Kurdu gören yavru keçiler hayatlarını kurtarmak için oraya buraya kaçışmaya başlamışlar. Bazıları yatağın altına saklanmış, bazıları perdenin arkasına. Lakin kurnaz kurt hepsini yemiş. Evin büyük saatinin içine saklanan bir yavru keçi kurtulmuş. Kurt onun nereye gizlendiğinı tahmin edememiş.
Bir süre sonra anne keçi eve gelmiş ama kapıyı açık görünce şaşırmış. Taze yiyecekleri görünce çocuklarının çok mutlu bulunacağını düşünüyormuş ama açık kapıyı görünce tüm mutluluğu uçup gitmiş.
Tüm ev alt üst olmuş ve yavrularından hiç birisi orada yokmuş. Acı ile ağlayarak, “Ah yavrularım!
Hepinize ne oldu? Neden yabancı birisine kapıyı açtınız? Kurtlar savaşı kazandı. Yavrularımı kaybettim!” diye feryat etmiş.
Bu esnada saatin içine saklanan yavru keçi konuşmuş, “Anne! Beni duyuyor musun? Beni saatin içinden çıkar.” demiş. Anne keçi yavrusunu saatin içinden çıkarıp defalarca öpmüş. Yavru, olan biten her şeyi annesine anlatmış. Daha sonra çevreden bir yerden kurdun horlamasını duymuşlar. Anne keçi, “Kurt buralarda bir yerde olmalı. Uzun makası bana getir.” demiş.
Yavru keçi makası getirmiş. Horultu bahçeden geliyormuş. Bahçeye gitmişler ve kurdu uyurken bulmuşlar. Anne keçi yavaşça kurdun yanına gelmiş ve karnını kesip açmış. Yavrularını canlı biçimde bulmuş ve hepsini sıra sıra çıkarmış. Çocuklarına sarılmış ve öpmüş. Daha sonra çocuklarına taş bulup getirmelerini istemiş. Yavrucuklar taşları getirmişler ve kurdun midesine koymuşlar. Sonra anne keçi kurdun karnını dikmiş. Daha sonra anne ve yavruları kulübelerine dönmüşler.
Bir süre sonra kurt uyanmış ve susuz hissetmiş. Kalkmış ve kuyuya su içmeye gitmiş. Midesinde taşlar olduğu için dengesini sağlayamamış ve büyük bir gürültü ile kuyuya düşmüş.
