Avlu’da Bir Zaman Zamanda Bir Avlu PDF oku indir

Özlü cümleler, tasvir ve anlatımlarıyla Avlu’ya anlam veren, zenginleştiren Yazıcı, her hareketinde, her yazısında bilgeliğini göz önüne seriyor, kıymetli bulduğu hadiseleri, düşünceleri ve öngörüleri ifade ediyor.

Anlatıcı ise ilişkili olduğu ama bir türlü anımsayamadığı “Ölü Doğmuş Öykü”nün somutlaşmasını yaşıyor âdeta. Gizemli olaylarla kendini açan öykünün bulmacalarını sıra sıra çözerek ilerliyor.

Romanın diğer karakterleri ve olaylar da olağanın dışında ve üzerinde şekilleniyor. Her şey sürekli olarak devinim hâlinde ve Avlu’yla bütünleşik bir biçimde ayna gibi göz önüne seriyor mekânı.
Avlu, bir bilinç akışında hareket hâlindeyken mekânın ruhu bükümlü bir zamanda tüm çağlara sesleniyor.

Kitapta Avlu’yu ve Avlu’da yaşanan dünyanın nasıl doğallaştığı, neden-sonuç ilişkileri çerçevesinde felsefi ve ebedi bir dille canlandırılıyor.

Avlu, yaşamın yalnızca görünen değil, görünmeyen yönlerini de kapsayan düşsel bir tarihi, coğrafi anlatısı olarak beliriyor.

Avlu ve sakinleri, geleneksel zaman ve mekânın dışında var gibi görünerek rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. Tutku, iktidar arzusu ve bencillik temaları, gerçekliğin öznel doğası üzerine odaklanarak inceleniyor.

Roman, anlatım tarzının soyutluğu ve yoruma açıklığıyla okuyucuları gerçeküstü imgelem ve hadiselerin ardındaki derin anlamları keşfetmeye davet ediyor.

Görmediklerini yazan, karakterlerin ruh seslerinden söz eden Yazıcı, yapıt boyunca modern insanın zihninin dehlizlerinde dolaşan düşünceleri aktarıyor: “Mekânların gücü kendisindedir.”, “Görünmek yaşamaya yetmez.” “İyilik de görünüşte değildir. Bazı zaman korkaklık iyi gibi görünür.”, “İktidar varsa her koşulda somutlaşır yoksa da hiçbir şey onu temsil edemez.”, “Ölüm ve şifa aynı kişide olabilir.”

Hüseyin Bumin Ekmekci, ilk kitabı “Defter Notları”ndan sonra “Avlu’da Bir Zaman Zamanda Bir Avlu”da da çok uzak görünen ama aslında içinde olunan devasa bir dünyanın izlerini sunuyor.