İşleyiş PDF oku indir

Nitekim bu diskuru; Tanzimat Dönemi’nin eskimeyen şairlerinden Muallim Naci’nin anılarında anlattığı olay ile özetlersek, “Boğazı geçerken kayığı alabora olan bir Osmanlı şairinin, boğazda batarken bile yanındaki şiir defterini sopasının ucunda suyun üzerinde tutmaya çalışması…” şiirin varlığının oluşmasındaki gerekçeyle benzer bir düşünsele sahiptir zannımca.

Her insan; şiirde kendine ait bir duyguyu, düşünceyi, hayal kırıklığını, eskimeyen anıları, eskiyen hadiseleri, eskitemediği anılarını, umutları, beklemeleri, ihaneti, ideolojiyi, ümitleri yahut mutluluğu bulabilir. Özlerinde şiiri benimserler, ruhlarında ise kabul ederler. Geceleri dost, gündüzleri ise yoldaş ederler. Bazı zaman en sevdiklerine enteresan zamanlarda armağan, değer verdiği bireylerin yüreklerinin kulaklarına da beste ederler.

Bu meyanda, şiire ruhunu veren “özü” ve şeklini muhteva eden “şekili” de tanımlanmış sınırlar içinde var olmalıdır ki; düşüncenin basamaklarındaki okuyucunun zihnini farklı iklimler üzerinde tahayyül ettirebilmelidir.
Okurun bir nebze olsun bu hayat çilesinden sıyrılması umuduyla…